Людміла Карпенка, Сьвятлана Завадзкая, Ірына Красоўская
і Тацяна Клімава — жонкі зьніклых беларускіх палітыкаў і палітычных
вязьняў знаходзяцца ў Вашынгтоне на запрашэньне Міжнароднай лігі
правоў чалавека.
У штаб-кватэры Радыё Свабода прайшоў брыфінг для журналістаў і
прадстаўнікоў грамадзкіх арганізацыяў, у часе якога жанчыны пазнаёмілі
прысутных з агульнай сытуацыяй у Беларусі і распавялі свае сумныя
гісторыі.
Паводле Людмілы Карпенкі, менавіта няшчасьце, якое выпала на долю
гэтых жанчынаў, прымусіла іх, вельмі розных паводле ўзросту і характару,
аб’яднацца і самастойна шукаць зьвесткі пра лёс блізкіх. Іх не пачулі
ў Беларусі, таму жонкі зьніклых выправіліся за мяжу.
Яны наведалі Маскву і Парыж, а цяпер знаходзяцца ў Вашынгтоне,
дзе маюць намер узьняць пытаньне пра лёс мужоў на самым высокім
узроўні.
Сапраўды, асабліва ў сьвятле апошніх сэнсацыйных заяваў сьледчых
Петрушкевіча і Случака, таксама дакумэнтаў, апублікаваных Уладзімірам
Ганчарыкам, справы зьніклых беларускіх палітыкаў прыцягваюць шмат
увагі ў Вашынгтоне. Як сярод недзяржаўных арганізацыяў, таксама
і ў дзяржаўных структурах і сродкаў масавай інфармацыі.
Візыт Людмілы Карпенкі, Сьвятланы Завадзкай, Тацяны Клімавай, Ірыны
Красоўскай праходзіць на вельмі высокім узроўні. Яны мелі сустрэчу
ў Дзярждэпартамэнце з намесьнікам дзяржсакратара ў пытаньнях дэмакратыі,
правоў чалавека і працы Лорнам Крэйнэрам.
Таксама намесьнікам дзяржсакратара ў эўрапейскіх пытаньнях Сьцівэнам
Пайфэрам, супрацоўнікамі нацыянальнай Рады бясьпекі.
Жонкі зьніклых мелі сустрэчу з сэнацкай камісіяй міжнародных справаў,
з сэнатарамі Джэсі Хэлмсам і Горданам Сьмітам.
У часе сваіх папярэдніх візытаў у Маскву і Парыж, зараз у Вашынгтоне,
жанчыны заклікаюць да стварэньня незалежнай міжнароднай камісіі
расьсьледаваньня зьнікненьня беларускіх палітыкаў.
Ірына Красоўская і Сьвятлана Завадзкая адзначылі, што цягам часу
яны маюць усё больш пытаньняў і ўсё менш адказаў. І на гэтыя пытаньні
здольныя адказаць Аляксандар Лукашэнка і набліжаныя да яго асобы.
У Беларусі іх не пачулі, апроч Саюзу правых сілаў, не пачулі іх
і ў Расеі.
З дапамогай шматлікіх праваабарончых арганізацыяў намагаюцца, каб
пытаньне пра лёс Захаранкі, Ганчара, Красоўскага і Завадзкага было
ўзьнята амэрыканскім бокам у перамовах з Расеяй на самым высокім
узроўні.
Яны вельмі спадзяюцца таксама на рэакцыю, дапамогу і падтрымку
з боку міжнароднай супольнасьці, урадаў дэмакратычных краінаў і
на зьмены ў Беларусі.
Як лічыць Людміла Карпенка, за цяперашнім «брудным рэжымам у Беларусі»
ім ня ўдасцца даведацца праўду.
Толькі ва ўмовах дэмкратыі магчымае адкрытае расьсьледаваньне гэтых
справаў.
Ірына Курапаткіна
«Радыё Свабода»
|