Чацьвертая раніцы ў Менску, намётавы гарадок на
Кастрычніцкай плошчы зьнішчаны. Зь месца падзеяў перадае карэспандэнт
«Свабоды»: «На дадзены момант на Кастрычніцкай плошчы можна заўважыць
некалькі трактароў, якія зграбаюць тое, што засталося ад намётавага
лягеру. Тут ужо пабывала некалькі машынаў, грузавікоў, якія вывозілі
абсалютна ўсё, што было ў дэманстрантаў. Я падкрэсьлю, што папярэдне
сьцягі і транспаранты забралі людзі ў цывільным. Усё астатняе без
разбору вывозіцца. Якраз зараз некалькі бульдозэраў зь некалькіх
бакоў усё счышчаюць у адно месца.»
«Апэрацыя, якую нават нельга назваць штурмам, скончылася ўсяго
за дваццаць хвілінаў. Пасьля таго як людзей адвезьлі, яшчэ пэўны
час стаяла ачапленьне міліцыі, але журналісты бачылі, што ў гэтае
ачапленьне ўвайшлі людзі ў цывільным і таксама людзі, якія мелі
бытавыя відэакамэры — звычайна такім камэрамі робяцца апэратыўныя
здымкі на масавых мерапрыемствах. Дык гэтыя людзі пахадзілі пэўны
час і выйшлі, потым зьнялі ачапленьні і дазволілі журналістам падыйсьці
да таго месца, дзе знаходзіўся лягер.
Калі супрацоўнікі камунальных службаў пачалі прыбіраць рэшткі лягеру,
тыя людзі, якія там знаходзіліся зь ліку супрацоўнікаў, знайшлі
гару пустых бутэлек — гэта былі бутэлькі ад гарэлкі, а таксама плястыкавыя
бутэлькі ад піва. Яны былі неяк так складзеныя ў адну гару, ня вельмі
акуратна, сканцэнтраваныя ў адным месцы. Журналісты адразу адзначылі,
што якраз у тым сэктары лягеру якраз больш за ўсё прысутнічалі людзі
ў цывільным і тыя, хто вёў апэратыўную здымку.
На дадзены момант на плошчы знаходзяцца некалькі міліцыянтаў, журналістаў
цяпер вельмі многа, болей за ўсіх — некалькі дзясяткаў чалавек,
і некалькі супрацоўнікаў камунальных службаў. Якраз зараз гэтыя
супрацоўнікі зьбіраюць у коўш экскаватара сьмецьце. Яны вельмі дакладна
перабіраюць, дзе і што знаходзіцца. Бо тут вельмі шмат прыватных
рэчаў — тэрмасы, вопратка, ежа. Фактычна, усіх пахапалі ў тым, у
чым яны былі, палову зь іх пабудзілі. Апэрацыя не была імгненная,
і людзям якія спалі ў намётах, далі час каб прачнуцца і ачуняць,
каб яны маглі павылазіць з намётаў.
Некалькі хвілінаў таму я размаўляў з адзіным хлопцам з намётавага
гарадку, які ацалеў. яму ўдалося выбрацца — ён сказаў, што ніякага
гвалту не было. Дзякуючы нейкай невядомай жанчыне, якая пад час
ачапленьня зразумела, што лягера больш ня будзе, яна ўзяла ў рукі
мэгафон, папрасіла не ўжываць гвалт і сказала, што ўсё зробім самі.
Гвалту сапраўды не было, адзінае, калі ўжывалася сіла — гэта калі
людзей запіхвалі ў аўтазакі і адвозілі.
На момант штурму колькасьць людзей у гарадку стабілізавалася —
у тры гадзіны ўночы новыя людзі не падыходзілі. Паводле ацэнак журналістаў,
іх было крыху меней за 500 чалавек. Частка зь іх стаяла па пэрымэтры
і бараніла лягер, частка адпачывала. Болей за ўсё стаялі хлопцы,
адпачывалі дзяўчаты».
Радыё Свабода
|