|
Былы муж Сьвятланы Завадзкай, журналіст Зьміцер
Завадзкі, зьнік 7 ліпеня 2000 года. Паводле беларускай апазыцыі
і міжнародных праваабарончых арганізацыяў, да гэтага маюць дачыненьне
высокія беларускія службоўцы.
Сьвятлана Завадзкая – адна зь лідэраў арганізацыі “Мы памятаем”,
у лютым 2006 года разам зь Ірынай Красоўскай яна была прынятая ў
Белым Доме прэзыдэнтам ЗША Джорджам Бушам.
З адукацыі Сьвятлана – мадэльер-канструктар жаночага адзеньня.
У інтэрвію "Свабодзе" Сьвятлана сказала:
"Можа, гэта будзе гучаць і банальна, але як дзіця, я веру
ў добрых і шчырых людзей, што іх больш, і што на іх трымаецца сусьвет.
Жадаю я пераменаў у маёй Беларусі, каб кіравалі ёю добрасумленныя
людзі. Каб мой сын Юрась жыў у свабоднай краіне. І не баяўся, што
калі ён прышпіліць бел-чырвона-белы значак, яго за гэта яго могуць
звольніць з інстытуту. Вось у гэта я веру і гэтага жадаю".
Тэкст онлайн-канфэрэнцыi зь Сьвятланай Завадзкай на Радыё свабода:
[ 11/09/2006 16:46 ]
Прывiтанне Святлана! Хачу вас спытаць... Чаму вы і вашыя таварышы
"па ідэі" (Халiп, Iвашкевiч, Сасiм i усё "пакаленне
джынс") ствараеце культ з Дзён салідарнасці і асаблiва з "джынса"
(маю на ўвазе фэст)? Канешне, салiдарнасць - гэта сьвятое,, але
ж не на столькі.... Ці ведаеце вы, што "джынс" як сымбаль
нашай рэвалюцыі не прымае ВЕЛЬМІ ВЯЛІКАЯ колькасць людзей! Фактычна
, распаўсюджваннем ідэі "джынсавай рэвалюцыі" займаецца
толькі не iснуючы рух ЗУБР. Выбачыце, але гэта яшчэ не пакаленне...
Дарэчы, зараз гэта вельмi нагадвае акцыі БРСМа. Усе ж ведаюць, што
"джынсавая рэвалюцыя" з трэскам правалілася... Так, менавіта
ПРАВАЛIЛАСЯ! Нiякай рэвалюцыi "у галавах" не было. там
быу толькi жах. Я не разумею, навошта адраджаць няўдалыя ідэі?!.
Навошта дзейнiчаць метадамi рэжыма??... Спадзяюся, што пасля прыходу
да ўлады дэм. сілау, нам не будуць кожныя пяць хвілін паказваць
па тэлевізары нашых "герояў у барацьбе з рэжымам" і беларусаў
не будуць сілком заклікаць паліць свечкі кожны месяц! ....спадзяюся.....
Ну, у любым выпадку, Я За СВАБОДУ i колер маёй рэвалюцыi - БЕЛЫ!
Дзякуй, з Днем салiдарнасьцi вас!
Добры дзень. Дзякуй за пытаньне.
Нягледзячы на тое, які колер рэвалюцыі хто прымае: Вы прымаеце
БЕЛЫ, я прымаю БЕЛ-ЧЫРВОНА-БЕЛЫ, нехта ДЖЫНСАВЫ… Але ў незалежнасьці
ад таго, які колер мы выбіраем для ідэі, згадзіцеся, што перамены
вельмі патрэбныя нашай Беларусі. А ставіць сьвечкі ці не, гэта права,
а не абавязак, і прымусу тут ніякага ня мусіць быць.
Вы сьцьвярджаеце, што рэвалюцыя з трэскам правалілася. Я не магу
з Вамі пагадзіцца. Стаўцеся да гэтага як да пачатку рэвалюцыі. На
плошчы сярод тысячаў беларусаў была я, мой сын Юрась і шмат маіх
блізкіх і сяброў. І туды нас прывёў ня колер, а імкненьне да пераменаў.
І ў тых, хто знайшоў у сабе сілы прыйсьці туды, рэвалюцыя “ў галовах”
ужо пачалася. Я лічу, што ў тыя дні быць на плошчы АБАВЯЗАНЫ былі
ўсе сумленныя людзі нашае краіны – і гэта ня подзьвіг ці гераізм.
Згодная з Вамі, што ня варта было прысвойваць рэвалюцыі імя "джынсавая",
бо ў кожнага яна была свая. Але ў той жа час аб’ядноўвала нас салідарнасьць
у імкненьні да пераменаў і да таго, што мы хацелі і хочам жыць у
свабоднай краіне. І кожны цяпер, пасьля тых падзеяў, можа знайсьці
нейкія хібы. Але я лічу, што варта шукаць у тых падзеях і ў сёньняшняй
барацьбе ня тое, што нас разьядноўвае, а тое, што нас аб’ядноўвае.
Таму менавіта й лёзунг Я ЗА СВАБОДУ стаўся агульным для ўсіх нас!
Не разумею, чаму Вы вырашылі, што мае таварышы “па ідэі” – гэта
толькі Халіп, Івашкевіч, Сасім, пакаленьне джынс і неіснуючы ЗУБР…
Яшчэ мае таварышы – Мілінкевіч, Хадыка, Арлоў, Шушкевіч, Вячорка,
Калякін, Лябедзька, існуючы "Малады Фронт" і шмат іншых
сумленных беларусаў. Я здольная падтрымаць любую здаровую ініцыятыву,
але не бяздумна, а толькі тады, калі яна дапаможа нам усім наблізіць
“Дзень пераменаў” і ні ў якім разе не раскалоць дэмакратычныя сілы.
[ 11/09/2006 18:54 ]
Сьвятлана, выказваю салідарнасьць з Вашым змаганьнем. І пытаньне.
Ваш муж нейкі час працаваў аператарам у Лукашэнкі. Ці расквазваў
ён што-небудзь пра яго як пра чалавека, якое ён (Лукашэнка) рабіў
уражаньне "за кадрам"?
Добры дзень! Дзякуй за салідарнасьць.
Так, сапраўды, Дзіма працаваў апэратарам у Лукашэнкі ад 1994 да
1997 г. Але ж ведаеце, што тычылася яго прафэсійных абавязкаў, тут
ён стараўся ні з кім не дзяліцца сваімі думкамі. Можа быць, таму,
што сям’я для яго была сям’ёю, а праца – працаю, і тут ён вельмі
выразна праводзіў мяжу. Адно дакладна памятаю, што калі Дзіма сыходзіў
ад Лукашэнкі і я яго запытала, чаму, Дзіма адказаў: “Я не хачу,
каб людзі мне плявалі ў твар”.
[ 11/09/2006 20:53 ]
Пытаньні да Святланы Завадскай: Паважаю мужнасьць вашага загінуўшага
мужа, і вашу ў сувязі з тым пазыцыю. Улада сьвядома рыхтуе гвалтаўнікоў,
катаў і забойцаў дзеля абароны сябе любімай, як была выразна прадэманстравана
у выпадку з вамі падчас акцыі, а затым з цэлай калёнай моладзі,
жанчын і старых пасьля выбараў. Ваш выпадак стаў вітрынай стаўленьня
улады да апанэнтаў. Ці ўдалося высьветліць імя гэнага “героя”. Якія
наступствы былі для яго і для вас? Дзед.
Прозьвішча таго “героя”, які мяне ўдарыў у твар – Давідовіч Ю.М.,
баец АМАПу, здаецца, сяржант. Ведаеце зараз бязь жарту да таго інцыдэнту
нельга ставіцца. Таму што па матэрыялах справы гэта ня ён мяне біў,
а я зьбіла двух АМАПаўцаў. Спачатку я нібыта біла АМАПаўца Марцінкевіча,
а затым мне "пад раздачу" патрапіў і сам Давідовіч. І,
як вырашыў суд Цэнтральнага раёну г.Менску, у той дзень, 7-га ліпеня
2005 году, супрацоўнікі АМАПу мяне і пальцам не чапалi.
А калі сур’ёзна, гэта быў сапраўдны жах. Бо сёньняшнія суды могуць
апраўдаць любыя злачынствы ўладаў, якія б відавочныя яны ні былі.
І далей наша судовая сыстэма становіцца ўсё горш і горш. Асаблівыя
прыклады таму – судовыя працэсы над моладзьдзю пасьля сакавіцкіх
так званых выбараў у прэзыдэнты.
[ 11/09/2006 20:53 ]
Зьнікненьне Завадскага прыпісваецца СОБРаўцу, кіраўніку паўфашысцкай
арганізацыі РНЕ Ігнатоўскаму, які па іншых справах садзіць пажыцьцёва
ў вязьніцы. Як вы ставіцеся да гіпотэзы, што ў сувязі зь небывалай
актыўнасьцю РНЕшнікаў апошнім часам, загадкавымі акалічнасьцямі
сьмерці дыпляматаў зь Літвы і Польшчы ён (Ігнатоўскі), можа, ужо
зноў на волі? Дзед
Я ведаю дакладна тое, што сама чытала ў недзяржаўнай прэсе і чула
ад некаторых юрыстаў. Ігнатовіч (не Ігнатоўскі) зараз знаходзіцца
ў Жодзінскай турме. Ён там зараз у вельмі кепскіх умовах, і як распавядалі
яго родныя, гэтыя ўмовы вельмі адмоўна ўплываюць на яго здароўе.
Улады спадзяюцца і чакаюць, што ён памрэ, і гэта будзе вельмі зручны
варыянт, бо тады Ігнатовіч ніколі ня зможа даказаць сваю невінаватасьць.
Я не лічу, што пасьля таго, што з Ігнатовічам ужо зрабіла турма,
ён ніколі ня стане ў шэрагі забойцаў. Але гэта толькі маё суб’ектыўнае
меркаваньне. Што зараз з Ігнатовічам – дакладна мне не вядома.
[ 11/09/2006 21:33 ]
Sviatlana, ne haceli b vy kinuc use i zjehac za miazhu, jak Zaharanka,
Krasouskaja, tysiachy inshyh? Shto vas trymaje u Belarusi? Baleslau,
Hrodna
Гэта вельмі складанае пытаньне. Таму, што я разумею – такім людзям
як я заставацца ў Беларусі небясьпечна. Але я разумею й тое, што
я апошняя з удоў, якая займаецца справай зьніклых тут, у Беларусі.
Я адчуваю, што на мне ляжыць вялікая адказнасьць і я сёньня патрэбная
сваёй краіне. А яшчэ, у дадатак да ўсяго, я нядаўна прачытала на
Свабодзе, што такі паважаны і знакаміты чалавек як Уладзімер Арлоў
верыць у будучыню Беларусі і ў мяне ў тым ліку. Ну і як пасьля ўсяго
гэтага зьедзеш?
[ 11/09/2006 21:38 ]
Sveta, shto vy vedajece pra asudzanyh u sprave zniknennia Zmicera
-- jany siadziac za kratami ci uzho na voli? BX
Я ўжо адказвала на падобнае пытаньне. Па маіх зьвестках, Ігнатовіч
зараз адбывае пакараньне ў Жодзінскай турме. У дадатак я ведаю,
што адзін з тых, хто праходзіў па справе аб зьнікненьні Зьміцера,
Савушкін, летась быў адпушчаны на волю. На сайце “Беларускага партызана”
www.belaruspartizan.org было цікавае інтэрвію зь ім.
[ 12/09/2006 00:06 ]
Sviatlana, dobry dzien. Sto dla vas zjaulajecca sensam zyccia? Dziakuj,
Alena.
Добры дзень, Алена.
Я вельмі сямейны чалавек. І таму сэнс жыцьця для мяне – гэта шчасьце
і спакой у маёй сям’і.
А ў глябальным паняцьці сэнс жыцьця для мяне – Свабода і Адраджэньне
маёй Беларусі. Бо бяз гэтага і ў маёй сям’і няма спакою.
[ 12/09/2006 10:35 ]
Шаноўная спадарыня Сьвятлана, хачу павіншаваць Вас і Сяржука
Бахуна са шлюбам. Памятаю, гады з паўтары таму браў інтэрвію ў Сяржука
і пераканаўся, які гэта мужны і адначасова лагодны і душэўны чалавек.
Жадаю Вам шчасьця! Перадавайце прывітаньне Сяржуку. Маё пытаньне
да Вас: чым бы Вы хацелі займацца, калі ў Беларусь прыйдзе сапраўдная
свабода? Ці ёсьць у Вас мара - у прафэсыйным пляне? З павагай, Алесь
Кудрыцкі
Прывітаньне, Алесь!
Дзякуй за віншаваньне. Мне Сяржук аб Вас распавядаў і нават даваў
чытаць тое інтэрвію ў Нашай Ніве.
А што тычыцца пытаньня. Я вельмі мару аб тым часе, калі прыйдзе
Свабода на Беларусь, і мы зможам усе сябе рэалізаваць у прафэсійным
пляне. Я ведаю, што многія з тых, хто зараз у апазыцыі, займаюцца
палітыкай выключна ў сілу абставін. Па першай адукацыі я мадэльер-канструктар
жаночага адзеньня і заўсёды марыла, каб у мяне была свая крама моднага
адзеньня. Але зараз я атрымліваю адукацыю палітоляга, і таму пакуль
дакладна ня ведаю, якая з дзьвюх маіх адукацыяў больш спатрэбіцца
свабоднай Беларусі.
[ 12/09/2006 13:15 ]
Святлана, як успрыняли Ваш новы шлюб Вашыя близкия, знаёмыя,
а таксама маци Дзмитрыя Завадскага?
Усе блізкія і знаёмыя ўспрынялі мой новы шлюб станоўча. Мы з маім
мужам Сяржуком яшчэ да гэтага часу прымаем віншаваньні з нагоды
вясельля. Хаця я ведаю, што ня ўсім наш шлюб даспадобы. Але гэта,
я лічу, могуць быць толькі тыя людзі, якія ня здольныя паставіць
сябе на маё месца і зразумець, што ў любым выпадку жыцьцё працягваецца,
якім бы сумным і горкім яно ні было раней. І кожны чалавек хоча
быць шчасьлівым зараз, а не калі-небудзь у другім жыцьці.
[ 12/09/2006 17:00 ]
Sveta, Chym zajmajecca vash syn? Kim hocha stac? Alina Paulava
Юрась зараз вучыцца ў дзясятай клясе. Цікавіцца інфарматыкай і тэхнікай.
Але заўсёды кажа, што будзе прэзыдэнтам. Што тычыцца майго меркаваньня,
то я б хацела, каб Юрась пайшоў па прафэсійнаму шляху ягонага таты
і зьвязаў свой лёс з тэлевізійнай журналістыкай. На жаль, зараз
у Беларусі няма незалежнай тэлевізіі, і таму разьвівацца прафэсійна
на Радзіме сёньня немагчыма. Спадзяюся, у хуткай будучыні такая
магчымасьць зьявіцца.
[ 12/09/2006 17:23 ]
Раскажыце пра сустрэчу з Бушам. Якое ён зрабіў на Вас уражаньне?
Ці пагаджаецеся Вы зь меркаваньнем, што Буш-малодшы - недалёкі чалавек?
Джордж Буш пакінуў у мяне ўражаньне разумнага чалавека, у якога
вельмі добрае пачуцьцё гумару. Напрыклад, пра Біла Клінтана не казалі,
што ён недалёкі чалавек, але ж я сумняюся, што Клінтан ведае аб
Беларусі больш, чым, Джордж Буш-малодшы. Таму мае ўражаньні сфармаваліся
менавіта з гэтага падыходу. Я лічу, што чуткі аб недалёкасьці Буша-малодшага
былі “запушчаныя” крамлёўскімі СМІ. Многія крытыкуюць Джорджа Буша
за вайну ў Іраку, але ніхто ня ведае, што зрабіў бы ён сам на месцы
Буша пасьля жудаснай трагедыі 11-га верасьня, гадавіна якой была
на гэтым тыдні.
[ 12/09/2006 17:29 ]
Шаноўная Сьвятлана, ці маюць нейкі рэальны і канкрэтны эфэкт
акцыі салідарнасьці, якія праводзяцца 16-га кожнага месяца?
Я ня ведаю, які канкрэтны эфэкт ад акцый 16-га хто чакае. Але для
мяне, як для ахвяры гэтага рэжыму, гэты дзень вельмі важны, таму
што я адчуваю салідарнасьць шматлікіх людзей, якія думаюць і падтрымліваюць
усіх, хто пацярпеў ад гэтай улады. Кожны месяц 16-га такія акцыі
праводзяцца ня толькі ў Беларусі, але і ў ЗША і краінах Эўропы.
І гэта нагадвае ўладам Беларусі, што за падзеямі ў Беларусі ўважліва
сочаць па ўсім сьвеце. І паверце мне, гэта варта таго. Давайце ўспомнім,
што яшчэ гадоў пяць таму, аб Беларусі мала ведалі ў сьвеце, а зараз
нас падтрымліваюць усе цывілізаваныя краіны. І гэта ўсё дзякуючы
падобным ініцыятывам. Я спадзяюся, што ўсе нашыя акцыі важныя, і
жадаю, каб яны наблізілі нас да перамогі.
[ 12/09/2006 19:00 ]
Паважаная Сьвета! Я хачу Вас папросту павіншаваць з тым, што
Вы нарэшце ўладкавалі сваё асабістае жыцьцё :) Вы гэтага заслугоўваеце:
любая жанчына мае права быць шчасьлівай. Усяго Вам самага добрага
і віншаваньні з нагоды шлюбу! Алена.
Алена! Шчыры дзякуй Вам за добрыя словы і за тое, што Вы мяне разумееце.
[ 12/09/2006 19:13 ]
Сьвятлана! Як Вы ставіцеся да крытыкі? Сяржук
Я сама вельмі крытыкую сябе. Таму да крытыкі стаўлюся вельмі добра,
калі я адчуваю, што нешта мне патрэбна выправіць у сабе, у маі хсправах.
Я радая і дзякую ўсім за тое, калі мне робяць нейкія заўвагі.
[ 12/09/2006 19:14 ]
Сьвятлана! Скажыце калі ласка, што Вы чытаеце? Якія газэты, часопісы,
кнігі? Хто ў Вас Любімы журналіст, паэт і пісьменьнік? І яшчэ, якую
кніжку Вы марыце прачытаць, але адкладваеце гэта па самых розных
прычынах? Дзякуй! Сяржук
З газэтаў я чытаю "Народную Волю", "Нашу Ніву",
"Моладзевую думку", "Салідарнасьць" - усіх не
ўзгадаю, але чытаю многа, і шмат чытаю інтэрнэт-выданьняў. Што да
кніг, то на маім вясельлі прысутнічаў такі вялікі чалавек як пісьменьнік
Уладзімер Арлоў. Ён падараваў нам некалькі кніг, і адну зь іх, "Сланы
Ганібала", я зараз чытаю. Гэта вельмі цікавая кніга, яна складаецца
зь невялічкіх эсэ, якія былі напісаныя за 15 гадоў, і калі іх чытаеш,
здаецца, што яны было напісаныя сёньня, але потым глядзіш дату і
бачыш, што эсэ было напісанае 15 год таму, але ня страціла сваёй
актуальнасьці ані сёньня. Што да любімага пісьменьніка, то прыярытэты
з гадамі мяняюцца,
|