Людміла Карпенка, Сьвятлана Завадзкая, Ірына
Красоўская і Тацяна Клімава — жонкі зьніклых беларускіх
палітыкаў і палітычных вязьняў знаходзяцца ў Вашынгтоне
на запрашэньне Міжнароднай лігі правоў чалавека.
У штаб-кватэры Радыё Свабода прайшоў брыфінг для журналістаў
і прадстаўнікоў грамадзкіх арганізацыяў, у часе якога жанчыны
пазнаёмілі прысутных з агульнай сытуацыяй у Беларусі і распавялі
свае сумныя гісторыі.
Паводле Людмілы Карпенкі, менавіта няшчасьце, якое выпала
на долю гэтых жанчынаў, прымусіла іх, вельмі розных паводле
ўзросту і характару, аб’яднацца і самастойна шукаць зьвесткі
пра лёс блізкіх. Іх не пачулі ў Беларусі, таму жонкі зьніклых
выправіліся за мяжу.
Яны наведалі Маскву і Парыж, а цяпер знаходзяцца ў Вашынгтоне,
дзе маюць намер узьняць пытаньне пра лёс мужоў на самым
высокім узроўні.
Сапраўды, асабліва ў сьвятле апошніх сэнсацыйных заяваў
сьледчых Петрушкевіча і Случака, таксама дакумэнтаў, апублікаваных
Уладзімірам Ганчарыкам, справы зьніклых беларускіх палітыкаў
прыцягваюць шмат увагі ў Вашынгтоне. Як сярод недзяржаўных
арганізацыяў, таксама і ў дзяржаўных структурах і сродкаў
масавай інфармацыі.
Візыт Людмілы Карпенкі, Сьвятланы Завадзкай, Тацяны Клімавай,
Ірыны Красоўскай праходзіць на вельмі высокім узроўні. Яны
мелі сустрэчу ў Дзярждэпартамэнце з намесьнікам дзяржсакратара
ў пытаньнях дэмакратыі, правоў чалавека і працы Лорнам Крэйнэрам.
Таксама намесьнікам дзяржсакратара ў эўрапейскіх пытаньнях
Сьцівэнам Пайфэрам, супрацоўнікамі нацыянальнай Рады бясьпекі.
Жонкі зьніклых мелі сустрэчу з сэнацкай камісіяй міжнародных
справаў, з сэнатарамі Джэсі Хэлмсам і Горданам Сьмітам.
У часе сваіх папярэдніх візытаў у Маскву і Парыж, зараз
у Вашынгтоне, жанчыны заклікаюць да стварэньня незалежнай
міжнароднай камісіі расьсьледаваньня зьнікненьня беларускіх
палітыкаў.
Ірына Красоўская і Сьвятлана Завадзкая адзначылі, што цягам
часу яны маюць усё больш пытаньняў і ўсё менш адказаў. І
на гэтыя пытаньні здольныя адказаць Аляксандар Лукашэнка
і набліжаныя да яго асобы.
У Беларусі іх не пачулі, апроч Саюзу правых сілаў, не пачулі
іх і ў Расеі.
З дапамогай шматлікіх праваабарончых арганізацыяў намагаюцца,
каб пытаньне пра лёс Захаранкі, Ганчара, Красоўскага і Завадзкага
было ўзьнята амэрыканскім бокам у перамовах з Расеяй на
самым высокім узроўні.
Яны вельмі спадзяюцца таксама на рэакцыю, дапамогу і падтрымку
з боку міжнароднай супольнасьці, урадаў дэмакратычных краінаў
і на зьмены ў Беларусі.
Як лічыць Людміла Карпенка, за цяперашнім «брудным рэжымам
у Беларусі» ім ня ўдасцца даведацца праўду.
Толькі ва ўмовах дэмкратыі магчымае адкрытае расьсьледаваньне
гэтых справаў.
Ірына Курапаткіна
«Радыё Свабода»
|