Справу грамадзкай незарэгістраванай арганізацыі
«Партнэрства» маюць разглядаць у судзе Цэнтральнага раёну
Менску 20 ліпеня. Тым часам, адвакаты зьняволеных актывістаў
працягваюць аспрэчваць неабходнасьць іх утрыманьня пад арыштам.
Пакуль што афіцыйнага паведамленьня ад судзьдзі Ясіновіча
не было, ён — у адпачынку. Дату суду паведаміла сакратарка
судзьдзі Ясіновіча.
Актывістаў «Партнэрства» абвінавачваюць ва ўдзеле у незарэгістраванай
арганізацыі і ў замаху на правы грамадзянаў. Аляксандар
Шалайка, Мікола Астрэйка, Эніра Браніцкая і Цімафей Дранчук
знаходзяцца пад арыштам з 21 лютага.
Сваякі арыштаваных лічаць, што менавіта перад судом маладзёнам
мусяць зьмяніць меру стрыманьня. Гаворыць бацька Цімафея
Дранчука Валеры:
(Дранчук: ) «Мы зараз выбіраем усе сродкі, каб абараніць
нашых дзяцей. Абараніць — гэта значыць вызваліць іх з-пад
варты да суда. Самы складаны пэрыяд. Сьледзтва скончана,
знаёмства з матэрыяламі скончана. Я не разумею — чаго тут
баяцца. Цімафей пад час нашага спатканьня сказаў: «Я не
зьбіраюся хавацца, зьбягаць, уцякаць. Я хачу абараняць і
даказваць сваю невінаватасьць у судзе! Калі я буду зьбягаць
– гэта будзе азначаць прызнаньне маёй віны».
Маці Эніры Браніцкай, спадарыня Віялета, днямі мела першае
цягам 4-х месяцаў спатканьне з дачкой. Нядаўна Эніру перавялі
са сьледчага ізалятару КДБ у турму на вуліцы Валадарскага.
Спадарыня Віялета кажа, што вялікім выпрабаваньнем для Эніры
зьявілася тое, што яна не паліць.
(Віялета: ) «Сем чалавек у камеры паляць па пачаку цыгарэт
на дзень. Яна выпрасіла ў іх 20 хвілін на дзень, калі яны
не паляць — пакуль яна «качае» прэс. Падчас прагулкі яна
робіць зарадку. А потым, у камэры, «качае» прэс. Запыталася
ў яе: «А цягам дня ляжаць вам можна? Пад’ём жа ж а 6 ранку».
Кажа: гледзячы, якая зьмена аховы. Пры некаторых — можна.
Пры некаторых – нельга».
Спадарыня Віялета кажа, што Эніра — моцная асоба і знаходзіць
розныя сродкі падтрымаць моц духу нават у гэткіх умовах.
(Віялета: ) «Малюе ўвесь час. Караблікі розных канфігурацый…
Жывёлінаў розных малявала… Увесь час шукае матывы для сваіх
малюнкаў. Вежу нядаўна даслала — нават у фарбах вежу. Раней,
калі ў КДБ яна была, то ўсё ў фарбах малявала – у яе суседкі
былі фарбы. А цяпер — алоўкам малюе».
Цімафея Дранчук імкнецца зрабіць неабходныя працы для дыстанцыйнага
навучаньня ў Эўрапэсйкім Гуманітарным Унівэрсытэце. Але
цяпер, ва ўмовах сьпякоты, піша ён у лістах, пакутліва проста
ляжаць — ня тое, што працаваць над кантрольнымі. Валеры
паспрабаваў перадаць сыну ў камэру вэнтылятар:
(Дранчук: ) «Затэлефанаваў у адміністрацыю сьледчага ізалятара
КДБ сёньня, запытаўся, ці магу я перадаць вэнтылятар Цімафею.
Нехта Мікалай Васільевіч сказаў, што гэта вялікая раскоша.
Маўляў, можа яшчэ і пральную машыну перадаць наступным разам?»
Дзякуючы Аляксандру Сакалову, загадчыку сьледчага ізалятару,
дазвол на перадачу вэнтылятара Валеры Дранчук атрымаў.
Радыё Свабода
|
