Выйшаў новы дакумэнтальны фільм, прысьвечаны
падзеям вакол сёлетніх выбараў у Беларусі. Стужка «У сьнягах
драмае вясна» апавядае пра падзеі пачатку вясны, пэрыяд
да прэзыдэнцкіх выбараў. Стваральнікі фільму рэжысэр Сяргей
Патаранскі і апэратар Сяргей Чырык кажуць, што іх стужка
— частка вялікай карціны, якая прысьвячаецца ўдзельнікам
падзеяў вясны 2006 году.
Значная частка фільму – дакумэнтальныя кадры выступаў
трох кандыдатаў на прэзыдэнта: Аляксандра Казуліна, Аляксандра
Мілінкевіча і Аляксандра Лукашэнкі. Чацьверты кандыдат на
прэзыдэнта Сяргей Гайдукевіч ў фільме не прадстаўлены. Аўтары
фільму выбралі найбольш эмацыйныя фрагмэнты выступаў кандыдатаў
у прэзыдэнты.
Але найбольш уражваюць здымкі ў беларускай глыбінцы. Вось
што гаворыць адзін зь герояў фільму — вясковец, які падтрымлівае
Аляксандра Лукашэнку:
(Вясковец: ) «Скардзіцца няма чаго. Рыгоравіч — маладзец...
Пэнсію ў час дае. Своечасова мы атрымліваем. У кожнага свая
гаспадарка. Хто хоча хораша жыць — той кабанчыка трымае,
курачку, кароўку. І малачко ёсьць, і чарка, і шкварка, як
кажуць».
Удала выкарыстаны прынцып паралельнага мантажу: абяцаньні
Лукашэнкі адрадзіць вёску і словы Казуліна, што вёска вымірае.
Студэнтка родам зь вёскі апавядае, чым жыве сельская моладзь.
Адчуваецца яе настальгія на малой радзіме, але з жалем яна
кажа, што той, хто паступіў вучыцца, у вёску ня вернецца…
(Дзяўчына: ) «Моладзь бавіць час па-звычайнаму. Узімку,
калі тут застаюцца толькі школьнікі, штодня яны вучацца,
а па выходных ходзяць на дыскатэку ў мясцовы дом культуры.
А ўлетку сюды зьяжджаецца шмат моладзі з гарадоў. Звычайна
яны ходзяць сюды. Піць піва. Без усялякай ідэі. Гэтак вельмі...
па-простаму».
У адным з фрагмэнтаў фільму пра свабоду разважаюць навучэнцы
зачыненага ўладамі Беларускага гуманітарнага ліцэю. «Свабода
— павінна быць унутры”. «Свабода — гэта калі трус палюе
на льва». А Беларусь павінна заняць «цэнтральнае месца ў
Эўропе, таму што геаграфічна яна знаходзіцца менавіта ў
цэнтры Эўропы».
А ў цэнтры Беларусі — мястэчка Любча Наваградзкага раёну.
І тое, што засталося ад сярэдневечнага замку. І зноў тая
самая дзяўчына, якая ў выходныя прыяжджае сюды, на малую
радзіму. Яна намагаецца адрадзіць гэты самы замак.
(Дзяўчына: ) «За чатыры гады тут з мясцовай моладзі была
толькі я і часам яшчэ сваю сяброўку заахвочвала. Яна прыходзіла,
але асаблівай актыўнасьці не назіраецца. Нават, калі сюды
на пянькі прыходзяць піва папіць, просіш – дапамажыце! Калі
згаджаюцца, то не болей чым на дзьве хвіліны... Усё зьбягаюць.
Я ўжо 4 гады прымаю ўдзел у працах на замку і спадзяюся,
што пэўную карысьць я прынесла. Прынамсі, сабе — дакладна.
Для мяне сёньня болей цікавай справы не існуе. Бо толькі
тут можна сустрэць сапраўды прасунутую беларускую моладзь...
Вельмі цікава бавіць час».
Далей зноў — прынцып паралельнага мантажу. Кандыдаты сустракаюцца
з выбарцамі. Лукашэнка на трэцім Усебеларускім народным
сходзе. Тэлевыступы Казуліна і Мілінкевіча (у няроўнай прапорцыі,
прыкладна чатыры да аднаго на карысьць Аляксандра Казуліна).
Маці Казуліна, дакумэнтальныя кадры — спроба Казуліна трапіць
на Усебеларускі сход… І прароцкія словы Казуліна:
(Казулін: ) «Я папросту дазволіў сабе трошачкі «дастаць»
нашага прэзідэнта. І калі я яго дастаў… Як прафэсар, даўшы
яму ўрокі… ён раскрыўся ў поўным аб’ёме. Тры з паловай гадзіны
ў часе закрыцьця Усебеларускага сходу адказваў на пытаньні
Казуліна! Я добра ўсьведамляю, што я сьмертнік. Я не баюся
гэта казаць. Паводле інфармацыі, якую я маю, пасьля выбараў
мяне маюць пасадзіць. І вельмі рэкамэндуюць куды-небудзь
зьехаць. Але я нікуды не паеду. Я буду жыць у сваёй краіне
са сваім народам».
Іна Студзінская
Радыё Свабода
|