Розныя меркаваньні й шматлікія разнастайныя
разважаньні аб тым, ці варта адзначаць ў ва ўсёй Эўропе
Дзень Салідарнасьці зьяўляюцца ўсё часьцей на старонках
не толькі беларускіх незалежных, але й эмігранцкіх мэдый.
Інтэрнэт прапануе нават з яго дапамогай распаліць віртуальнае
полымя сьвячы на гэты час — «з 19-30 па 20-30 шаснаццатага
дня кожнага месяца». Мову выбірае карыстальнік. Нашчасьце,
я з тых, хто можа запаліць сапраўдную сьвячу. З радасьцю
на сэрцы штомесяц адчуваю сябе пасярод аднадумцаў, калі
разам са Ззьвязам і яго сябрамі далучаю свой маленькі агеньчык
у гэты вечар да шэрагу сьвятлякоў на пражскіх маставых.
А насамрэч, ці варта зьбірацца ў гэты дзень разам, ці варта
пад дажджамі й вятрамі няласкавага эўрапэйскага неба спрабаваць
хаца б на гадзінку захаваць жывое полымя нашае памяці?
Апанэнты лічаць, што тым, дзеля каго гэта робіцца, сьвятло
нашых агнёў зусім не патрэбна; ці так: маладзёвыя акцыі
— проста дзіцячыя гульні на радасьць тым, хто хоча адцягнуць
увагу ад свае бязьдзейнасьці й прыкрыць сваю абыякавасьць
маладым патрыятычным імпэтам. Тэатар Марыянетак пад эўрапэйскі
акампанімэнт. Альбо меркаваньні кшталту: запалім паціху
дома, навошта выходзіць увечары на вуліцу, галоўнае — паўдзельнічаць.
А часьцей за ўсё, нажаль, выказваньні саміх жа пасіўных
беларусаў, якія прызвычаіліся да страўсінае пазыцыі і нават
у цэнтры Эўропы сваё «абы ціха» маркотна цягнуць да «хаты
на ўскрайку».
Аднак тысячы людзей і на Беларусі, і ў розных краінах выходзяць
на вуліцы сваіх гарадоў з запаленымі сьвечкамі, каб выказаць
салідарнасьць зь семьямі зьніклых у нашай краіне апазіцыянераў,
беларускімі палітвязьнямі, рэпрэсаванымі, усімі, хто змагаецца
за свабоду Беларусі.
Ініцыятыва праводзіць Дні Салідарнасьці нарадзілася пасьля
таго, як 16 верасьня 2005 года, у гадавіну зьнікнення віцэ-сьпікера
Вярхоўнага Савета 13 скліканьня Віктара Ганчара і бізьнэсмэна,
грамадскага дзеяча Анатоля Красоўскага, міліцыя разагнала
акцыю ў памяць зьніклых і адняла ў яе ўдзельнікаў партрэты
зьніклых палітыкаў. Людзі трымалі ў руках таксама партэты
выкрадзеных у Беларусі экс-міністра ўнутраных справаў Юрыя
Захаранкі і журналіста Зміцера Завадскага, нацыянальныя
сьцягі.
З таго часу акцыі салідарнасьці праводзяцца ў Беларусі
і па ўсім свеце 16 дня кожнага месяца. Тысячы беларусаў
і сяброў нашай краіны ва ўсім сьвеце а 20 гадзіне запальваюць
у сваіх вокнах свечкі Свабоды, праводзяць вулічныя акцыі
салідарнасьці, павязваюць джынсавыя і бела-чырвона-белыя
стужкі на сваёй вопратцы, удзельнічаюць у флэш-мобах і Інтэрнэт-акцыях.
Акцыі Салідарнасьці адбыліся 16 студзеня 2007 года ня толькі
ў Празе, на Старамесцкай плошчы, але і ў Вашынгтоне, Варшаве,
Любліне, Кракаве, Беластоке, Познані, Вроцлаве, Кіеве, Санкт-Петярбурзе,
Брусэле, Стакгольме і шматлікіх іншых гарадах і краінах.
Яна Ліцьвінава
www.bielarusy.org
|